ارتباط ملی گرایی مصرفی با تجمل گرایی، پذیرش فرهنگی و تهدید ادراک شده اقتصادی در ارزیابی کالاهای ورزشی داخلی و خارجی

ملی گرایی مصرف کننده نوعی اولویت قائل شدن برای محصولات داخلی بر مبنای احساسات ملی گرایانه و موضوع بسیاری از تحقیقات در سال های اخیر بوده است. در همین راستا، در تحقیق حاضر 278 نفر از میان 965 دانشجوی دوره کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه های منتخب شهر تهران و کرج با استفاده از جدول کرجسی و مورگان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری تحقیق مقیاس 17 سؤالی cetscale شیمپ و شارما (1987) و پرسشنامه حسین زاده (1386) با پایایی 0/841 بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون من- ویتنی، آزمون فریدمن و دو جمله ای در نرم افزار spss با سطح معناداری 0/05 >p استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد ملی گرایی مصرفی دانشجویان تربیت بدنی پایین تر از حد متوسط بوده است. همچنین، بین ملی گرایی و تجمل گرایی رابطه ای به دست نیامد، در حالی که رابطه ای منفی بین پذیرش فرهنگی و ملی گرایی مصرفی دانشجویان وجود دارد. علاوه بر این، نتایج آزمون من- ویتنی دلالت بر آن داشت که دختران ملی گراتر از پسران هستند و از تجمل گرایی بیشتری نیز برخوردارند. در نهایت، دانشجویانی با ملی گرایی مصرفی کمتر ارزیابی پایین تری نیز از محصولات ایرانی داشتند.